Terradillos de los Tempelarios naar Bercianos del real Camino

Woensdag 18 april, lekker geslapen en om 8.00 met koffie en jus weer op weg. Vandaag wordt bijna 24 kilometer als het goed is. Heb mezelf beloofd om bij elke gelegenheid even te rusten. 

Na 4 kilometer het eerste dorpje, als je op de foto’s kijkt zie je een berg met allemaal deurtjes. Blijkbaar gebruiken mensen dit als een soort koelkast om hun voedsel en wijn op te slaan....bijzonder. Om de hoek is een cafeetje waar ik even ga zitten met een kopje koffie, lekker. Terwijl komt een man bij me zitten die eigenlijk al de hele camino op de achtergrond aanwezig is maar waar ik nog niet veel contact  mee heb gehad. Hij komt uit Amerika, oorspronkelijk uit Venezuela, hij heet Ennodio alsof ik dat ooit kan onthouden! We kletsen even, hij loopt graag alleen en kletst alleen met mensen als hij zit. Haha...ja iedereen zijn camino!

Na de koffie stap ik weer op, 3.5 kilometer naar het volgende schattige dorpje waar in de kerk een beeld van Jacob zou staan. Helaas is de kerk dicht, in de verte hoor ik iemand mijn naam een aantal keren roepen. Het is Jesus, de voetenman weten jullie nog? Ik bestel een verse jus en ga even bij hem zitten, hij kletst wederom de hele tijd Spaans tegen mij en uiteraard versta ik niet de helft van wat hij zegt. Als ik opsta om te gaan zegt hij dat hij met me meeloopt. Ook prima, hij zet zijn muziekje aan en samen lopen we de volgende 8 kilometer naar Sahagún een wat groter stadje. Onderweg bel ik met mijn oudste dochter om wat werk te bespreken. Het wordt steeds warmer nu. Voor het stadje is een mooie eeuwenoude Romaanse brug en een kerkje. Bij de twee wachters nemen we even foto’s! Dit is de helft van de hele camino? Jeeeeejjjjjjjjj!  🎉🎊🎉 Achter mij komt de Duitse man (stotter) aanlopen die ik gisteren had leren kennen en ik vraag voor de duidelijkheid zijn naam. Klinkt ook zo lullig “de man die stottert” zijn naam is Gavin, laat dat nou net de beginletter zijn waar hij het moeilijk mee heeft. Hij beaamt dat hij geen handige naam heeft (wisten zijn ouders natuurlijk ook niet echt 😉) en ik zeg hem dat zijn gestotter geen tekortkoming is maar iets wat hem uniek en bijzonder maakt. En dat vind ik ook!

Aangekomen in Sahagún loop ik nog even met Jesus naar een oude kerk (of kasteel??)en besluit daarna mijn eigen weg te gaan. Binnen nog geen vijf minuten wordt ik weer geroepen door de mensen die we in Viana hebben leren kennen uit Canada. Ook zij willen dat ik er even bij kom zitten maar ik sla af.....zo krijg ik mijn eigen albergue niet bereikt vandaag. En ik wil even alleen zijn!!!!!! Haha dat is nog lastig hier🤣😂🤣😂🤣

Aan het einde van het dorp zitten mijn inmiddels bekende Yvonne en Ennodio te lunchen, en uiteraard of ik er bij kom zitten. Tja........schoenen uit, koude cola daar knap je toch wel van op in deze warmte. Hup schoenen weer aan en op naar de laatste tien kilometer, Ennodio loopt achter mij als een soort beschermengel haha hij zei op het terras al dat hij me zou volgen. Iedere keer als ik stop om voltaren op mijn voet te smeren stopt hij ook babbelt even en laat mij weer voor lopen. Aan het einde van deze etappe staat een weer gesloten maar O zo mooi kerkje, dus geen kaarsje vandaag. Alle kerken op de hele camino zijn vooral gesloten....erg jammer. Bij het kerkje belt mijn oudste dochter en ik hoor de jongste dochter op de achtergrond, kon ik ze maar even knuffelen ik mis ze zo lijfelijk haast nu. Zou er even heel wat voor over hebben om dat even te kunnen!😞 Soms denk ik gewoon snel mijn spullen pakken en dan ook daadwerkelijk naar huis te gaan, maar iets of iemand zorgt er dan toch weer voor dat ik verder loop. Als ik mijn stokken weer terugpak heeft iemand er madeliefjes omheen gelegd.......???😳

Aangekomen in het dorp blijkt de herberg waar ik mijn bepakking heb gestuurd gesloten te zijn. Meestal droppen ze het dan in de eerste van het dorp. Daar loop ik dan ook naar toe en inderdaad mijn tas staat daar. Vanavond in een “luxe” stapelbed jeejjj🎉🎊 Even wasje draaien welke ik met Pia samen deel, kostenbesparend😉😉 Ennodio heeft voor ons beiden wijn klaar staan tja dat is dan toch weer een goede afsluiting!!! Mijn oudste dochter facetimed om de inmiddels aangekomen kadootjes met de twee kleinste uit te pakken. Heerlijk om hun bekkies te zien! 😍😍😍😍😍😍😍Daarna een ietwat minder lekkere maaltijd genuttigd en iedereen lijkt vandaag te willen praten!!!!! Volop geklets dus over erg serieuze onderwerpen.

Lig nu in mijn bedje en mijn buurman snurkt de sterren van de hemel 😟😔😞 ooooo en de buurman daarnaast ook en de hond van de hospitalera jankt alles bij elkaar. Dat beloofd een fijne nacht te worden.

Nou slaap lekker lieve mensen 😘😘