Barbadelo naar Ligonde

Maandag 30 april, vandaag 33.86 kilometer met 697 meter dalen en 776 meter stijgen.

Goedemorgen donker.....

Goedemorgen vogeltjes.....

Goedemorgen licht.....

En zo begint de dag weer, lampje op het hoofd, huis uitsluipen en starten met de dag. Als ik door de poort loop zie ik drie “medelichtjes” lopen. Haha als het donker is noem ik ze medelichtjes en als het licht is medeponcho’s. Kun je je voorstellen dat je met een lampje de omgeving af moet zoeken naar een aanwijzing waar je heen moet? Soms best lastig, maar vandaag gaat het eigenlijk prima! Het sneeuwt natte sneeuw. Het zijn vanochtend allemaal kronkelweggetjes met groene zijkanten (zie filmpje als ik hem ooit geupload krijg😞) soms snel klimmend, soms dalend. 

Allemaal koeienpoepdorpjes met weinig beweging en zeker geen eten of drinken zo vroeg in de ochtend. Veel honden vandaag, waarvan veel loslopen. Ik heb een foto genomen van de grootste dat zie je niet goed maar hij komt bij mij tot mijn middel (en ik ben groot). Tja en je gaat ervan uit dat ze niets doen, ik ben niet echt bang maar vind het ook niet prettig. Zeker niet als er later nog drie broers of zussen aan komen lopen. Verder zie ik niemand en ik loop door en negeer ze. Uiteraard gebeurd er dus niets 😅😅😅. Dit is waarschijnlijk dan het gedeelte met de zogenaamde wilde honden. Nou....erg wild en spannend 😂🤣

Na 8 kilometer een koffietentje, deze ligt een beetje op de 100 km grens dus hier komen de “toeristen” (de mensen die een Compostella willen maar liever weinig daarvoor doen 😂🤣😂🤣) Gisteren ben ik mijn regenbeschermhoes verloren van mijn rugtas en vraag de man of ze die niet heeeeeel toevallig verkopen aangezien het inmiddels heel hard aan het regenen is. Hij neemt me mee naar de schuur, (ik dacht nog O jee 😳???) Maar toen hij de deur opendeed.....een schat aan hikingspullen en uiteraard een regenhoes voor mijn tas! Helemaal blij weer verder de route op. Net voor Portomarin nog een gevaarlijk stukje vooral omdat het nat is, maar weer goed doorheen gekomen. Je kon het ook omzeilen maar had geen zin om extra te lopen vandaag 😉😉! 

In Portomarin nog even geld gepind pffffff want het was op, was al bang geen automaat meer tegen te komen en alles gaat hier contant. Hier kom ik ook Evonne en Grizzly tegen, ze dachten me al eerder te zien en hadden een vrouw met dito rode jas gevolgd al gillend en roepend. Totdat ze zagen dat ik het niet was, schijnbaar was de reactie van die vrouw iets minder grappig en daardoor nu voor hun uiteraard nog grappiger. De foto’s van de kerk in Portomarin hebben een verhaal, deze kerk is verplaatst van beneden het dorp naar het centrum waardoor alle stenen genummerd zijn. Als je goed kijkt kun je het zien. Nog even samen koffie gedronken en ik vertrek alvast....De dorpjes die hierna volgen zijn niet noemenswaardig en hebben niet eens een supermarkt of wat. 

Iets minder goed nieuws van het thuisfront brengt me behoorlijk van slag. Die kleine Teun waarvoor ik toch echt zo hoop dat Jacob zijn best doet, daar gaat het niet goed mee volgens de kinderarts. Verder onderzoek is nodig. Tsja...daar loop je dan, en waarvoor vraag je je dan af. Dat heeft heel wat kilometertjes geduurd om het weer “droog” te maken. Die lieve kleine Teun....ik begrijp er niets van.

Inmiddels weer lekker last van de voetjes, achterkant bovenbeen, heup, blaren, schouder 🤣😂🤣🤣🤣 Gaat dus heel goed, als het echt heeeel hard gaat hagelen en misschien had je het nog niet goed begrepen maar echt heel hard kom ik gelukkig een schuilplaats tegen waar ik wat eet. Dit voor het geval ze vanavond weer bedenkelijk eten hebben, ben vannacht namelijk goed ziek geweest van het eten in het vorige verblijf. Als ik net mijn sla naar binnen werk komt Grizzly binnen. Uiteraard meteen zichtbaar dat ik heb gehuild natuurlijk, hij vraagt of ik even alleen wil zijn. Tja, hier helpt toch niets aan, had ook al met mijn vriendinnetje gebeld maar het gevoel blijft een beetje hangen. 

Later lopen we samen verder en dat zorgt wel voor de nodige afleiding. Aangekomen in een klein dorpje haakt Grizzly af en ik moet nog 6 kilometer. Zware kilometers waar ik geen zin meer in heb. En aangekomen bij de herberg waar mijn rugtas zou zijn is deze nergens te vinden. Ja dat zul je altijd zien, ik bel de accommodatie waar ik zal slapen. Verslagen en koud ga ik op een muurtje zitten wachten. Alles in dit dorpje is vol geboekt, dus moet een kilometer of 5 uit de richting. Een Spaanse man haalt me op en begrijpt blijkbaar aan mijn lichaamstaal dat ik moe en op ben. Hij regelt heel lief mijn rugtas en brengt me naar het huis waar een fijne kamer op mij wacht. Om 19 uur eten, ik was pas om 18.00 hier dus even snel wasje, douchen enfin jullie kennen het riedeltje inmiddels 😉😉.

Als ik mijn soep bijna op heb komen Wolfgang en zijn vrouw binnen. Daar heb ik al enkele malen mee gegeten en ontbeten, hartelijke lieve mensen. Ze zijn verrast mij ook zo ver van de Camino te treffen. Ze geven een warme omhelzing en samen eten we gezellig. De rest van de nieuwe “toeristen” in het restaurant doen er niet meer toe. Het was gezellig eten samen.

We spreken af samen te vertrekken zodat de man ons terug op het caminospoor kan zetten morgenochtend. Om 8.00 uur dus ik kan uitslapen, maar goed dat betekent ook laat aankomen dan. Maar dat zien we morgen weer! Misschien wordt ik wel wakker met nieuwe voeten!!!😁😄😁

Slaap lekker!😘😘