Puente Villarente naar Léon

Vrijdag 20 april, vannacht heerlijk geslapen en alle pijntjes van gisteren zijn weer weg! Vandaag maar 14 kilometer! Appeltje eitje 😆😆

En dat klopt ook, de weg loopt deze keer een beetje langs de kleine plaatsjes voor de grote stad Léon in plaats van er doorheen. Het is vandaag wel klimmen, dat hebben we even niet meer zo gehad. Maar voordat ik het weet zitten de kilometers er al op, voor Léon was nog een afdaling waar agenten stonden om te waarschuwen dat deze redelijk steil en gevaarlijk was. Tja, volgens mij hebben we wel gevaarlijkere afdalingen gehad in het begin. Op de foto’s zie je niet hoe steil het naar beneden gaat, maar viel reuze mee hoor!

Aangekomen in Léon even een snelle jus, want ik was drinken vergeten mee te nemen en had dorst! Even mijn lieve Kaatje aan de telefoon gehad, altijd weer fijn om even bij te kletsen 😉. Na een paar kilometer ga ik in een parkje even op een bankje zitten. Een oude Spaanse man komt voor me staan en lult de oren van mijn hoofd in het spaans, hij denkt vast dat door mijn paar Spaanse woorden ik alles versta wat hij zegt. Hij komt naast me zitten en legt zijn hand op mijn been en gaat echt heeeeeeel dicht tegen me aan zitten kroelen, jeetje wat moet ik daar nu mee? Ik maak een foto zodat jullie kunnen zien dat het nu ook geen boef lijkt, maar maak me daarna toch snel uit de voeten. 🏃‍♀️

Mijn mannetje heeft een hotel geboekt voor twee nachten en ben erg nieuwsgierig uiteraard 😍 Om 12.00 uur ben ik al bij het hotel, voor de zekerheid ga ik naar binnen wie weet is de kamer al vrij. En dat blijkt ook, mijn rugtas is nergens te bekennen en hoop dat dat ook goed komt. De kamer heeft het overheerlijksteyammielekkerste bed wat ik de afgelopen tijd heb gezien......en ja een superoverheerlijkweldadig bad 😍😍😍😍😍😍

Ruim 1 uur heb ik in dat bad gelegen, telkens warm water erin en dobberen maar. Ben mijn mannetje erg dankbaar!❤️Echt zalig, je gaat dat soort dingen toch wel erg waarderen hoor!🛁

Nadat ik een uurtje in de wasserette om de hoek heb gezeten drop ik de schone was even in de kamer en ga op zoek naar de kathedraal! Dat schijnt mooi te zijn en dat is hij ook, wel weer entree betalen wat ik altijd een beetje jammer vind van een kerk maar goed. En uiteraard hoor ik iemand mijn naam weer roepen, het zijn de twee Amerikaanse mannen van het eten van gisteravond. Echte Amerikanen, alles erop en eraan 😉. Wederom lukt het me om weer los te komen....even een afspraak gemaakt met de fysio voor morgen. Kijken of hij mijn bovenbeen kan fixen. Vandaag lijk ik weinig last te hebben en denk dat alleen al de rust voldoende zal zijn, maar voor de zekerheid toch maar even doen want straks kom ik misschien geen fysio meer tegen in de volgende dorpen.

Op de terugweg spreekt een Spaanse (enge vind ik) man me aan en blijft maar kakelen, wat moet hij nu weer vraag ik? Hij wil alleen maar praten en meelopen en luistert niet naar mijn nee, jakkes heb ik weer. Loop even een winkel binnen en blijf daar voor mijn gevoel best lang hangen. Maar bij buitenkomst ben ik nog niet van hem af. Ik hou mijn buiktasje goed in de gaten en voel me niet fijn. Uiteindelijk moest ik best vervelend doen om hem kwijt te raken en hij scheld me hard na in een toch erg drukke straat. God mag weten wat ik verkeerd heb gedaan. Ik voel me vervelend en na een snelle hap duik ik mijn kamer terug in. Zo veilig eiland 😁

Nu lekker slapen! Bedankt weer voor jullie lieve berichtjes, raar na zo’n tijd iedereen te missen en alleen te zijn springen met regelmaat de traantjes in de ogen bij het lezen van jullie berichtjes! Dus weet dat ik ze erg waardeer!!! Slaap lekker!😘