Puenta la Reina naar Estella

Woensdag 4 april, vandaag gaan we weer 22 kilometer lopen. Bij het vertrekken besluit ik mijn rugtas weer zelf te dragen voor de ultieme caminobeleving dacht ik. Later blijkt dit toch een enigszins verkeerd besluit. De tocht begint vlak en volgt met een flinke klim. Mijn tenen voelen als marteltuigjes en maken mijn pad zwaar. Iedereen loopt me voorbij. Oef dit wordt een zware dag en mijn besluit is daar....vanaf morgen geen rugtas meer!!! Door het verkeerd lopen gaan mijn knieën pijn doen. De dorpjes zijn werkelijk prachtig waar we dwars doorheen lopen. Stempeltje gehaald voor mijn credential even wat gedronken met cowboy Ivo die me zei “drop the bag Sylvia nobody cares If you wakker with or without!”... nog kaas gehad van Jesus uit Catalonië. Hij heeft mijn voeten behandeld, ja dat kan hier allemaal op de camino, je buurvrouw zit lekker haar lunch te eten en jouw sokken gaan uit met voeten vol blaren en worden ingesmeerd met een brandend goedje wat waarschijnlijk vaporub is. Smakelijk eten maar dankje Jesus!!! Hop weer omhoog klimmen.....glibberige voeten en losse veters was het advies. Even moet ik alle moed verzamelen om verder te gaan terwijl de passerende auto’s toch erg aanlokkelijk zijn en mijn duim gaat jeuken 😉😉🤣😂

Na een uurtje ga ik weer even zitten om mijn voeten af te koelen. Het is vandaag weer een prachtige route, de mallorcaanse (is dat überhaupt een woord?????) caminomeiden komen langs en maken een foto van mij op mijn uitrustekje met blote voeten Haha vinden ze grappig?? Vanavond samen wijn drinken zeggen ze bij het afscheid. Ik heb geen “bad hairday” maar een “bad blisterday”. Een man passeert mij vanuit de tegenovergestelde richting en zegt “What are you looking at, get your fucking eyes of me” 😱😱😱😱😱 Hij heeft denk ik wel heeeeeeeeeeel veel blaren!!!🤣😂🤣😂🤣 

En zo loopt iedereen me vandaag weer voorbij! Maar ik ga het halen!!! Nog 7 km (dacht ik, maar in werkelijkheid meer)!!

Mijn zusje is er waarschijnlijk inmiddels al you go girl!!! Ze gaat als een speer op haar diclofenac en ik ben vandaag de camino turtle hihi.

Nu een redelijk stuk alleen gelopen. Maar 

na een aantal kilometer een dorpje, veel caminovrienden hebben hier geluncht en vertrekken dus heb weer even wat aanhang en besluit mijn lunch over te slaan om de regen voor te blijven...lopen lopen lopen gaat het in mijn hoofd. Blijkbaar moeten we nog 8 kilometer 😳 Ik begrijp inmiddels de volle zakken blauwe pilletjes met flessen wijn van die Amerikanen wel, heb er één genomen en voelt na een half uurtje al wat beter!

Bij het volgende dorp zie ik een bord wat je tussen de foto’s zult vinden oooohhhhhhh hier wil ik overnachten! Massage, GEEN stapelbedden 🤣😂🤣😂🤣 we zijn weer verwend na vannacht. Maar goed moet toch verder!

Mijn zus is inmiddels al aangekomen en ik ben nog in het vorige dorpje even een stempel halen in de kerk (helaas dicht, zus heeft er nog wel één). Nog 4 kilometer te gaan! Haha mijn Spaanse caminovriendin Sonja is tegen mijn voeten aan het praten en zegt dat ze nog 4 km moeten! Gekker moet het niet worden🤣😂🤣😂🤣

De laatste 2 kilometer gaan echt stapvoets, mijn voeten branden en eigenlijk weet ik niet meer wat ik voel...het doet gewoon pijn. Ach wat ben ik een klaagvaak vandaag! Sorry hoor mensen moet er ff uit!😂🤣😂🤣

Even gerust en op naar de blarendokter.....

Tot morgen! 😘