Los Arcos naar Logroño

Vrijdag 6 april, vannacht veel last gehad van het knietje. Teentjes gaan iets beter. 

We zijn lekker snel van start gegaan zonder ontbijt zoals gewoonlijk en hebben de eerste 7 kilometer redelijk snel gedaan. D natuur is prachtig!!! We komen in een typisch Spaans dorpje waar een kleine supermarkt zit met wat stoeltjes buiten. We kopen een stokbrood en wat kaas, een verse jus en koffie. En ontbijten maar, er zijn meer bekende caminogangers voor een bij elkaar gesprokkeld ontbijt. Dat valt goed, en geeft energie voor de volgende kilometers!   We komen in een dorpje waar de kerk Santo Sepulcro staat. Binnen een mooi altaar met Jezus, blijkbaar is de architectuur van deze kerk bijzonder maar daar heb ik eerlijk gezegd geen verstand van. Vooral het altaar leek wel licht uit te stralen en was bijzonder om te zien. Weer verder lopen....

Al snel stop ik weer even om mijn voeten even te laten drogen, voel meerdere tenen gaan branden en meestal betekend dat meer blaren haha. Remco (Nederland) en Richard (uit zuid Afrika) zien me zitten en uiteraard weeeeeerr een nieuw advies, Richard smeert mijn voeten in met een ander spulletje Pedi relax genoemd en alleen verkrijgbaar in deze regio. Het is een soort tweede huid zegt hij. Waarom wil iedereen toch aan mijn voeten zitten bedacht ik me nog 🤨, toch een beetje raar tafereel....een wildvreemde die je voeten aan de kant van het pad insmeert. Maar Richard is een ervaren loper en denkt dat mijn schoenen te smal zijn, hij komt op een of andere manier erg betrouwbaar en kundig over.  Daar had ik zelf ook over nagedacht, maar ja.....nieuwe schoenen kopen en inlopen hier lijkt me ook niet de oplossing?? Dat is ook vragen om problemen. Weet het ook even niet meer. De crème lijkt wat te helpen omdat je in je schoenen “glijdt” . Maar goed genoeg over knieën en voeten alhoewel dat het gesprek van de dag lijkt te zijn vandaag. Iedereen lijkt moeilijk te lopen en last te hebben van blaren, pezen en spieren. 🤣😂🤣😂🤣

Na dit dorp is het flink dalen waarbij ik mijn zusje weer achterlaat omdat ze langzaam gaat door haar knie. Ik weet dat de passerende caminogangers me weer op de hoogte gaan houden van haar vooruitgang. Het is nu 12 kilometer flink dalen en klimmen wat met het verstand op nul gaat lukken! En dat lukt, ik bereik Viana en loop de prachtige stad binnen. Twee Spaanse caminogangers vragen me of ik hier blijf of verder ga, ik zeg dat ik op mijn zusje aan het wachten ben.....ooooo die langzame met de knieproblemen zeggen ze. Ach arme zus, ze loopt gewoon met beleid de dalende stukken en loopt prima de bergen op. Blijkbaar hebben zij haar proberen te helpen en wilden haar al naar boven dragen Haha dat had ik wel gefilmd voor jullie dan hoor! (😲😲) 

Prachtige gebouwen, kerken en terrasjes (😍😍😍😍😍😍) vooral dat laatste ga ik doen en mijn zus volgt al snel. We drinken wijn en eten een klein stukje brood, meer lijkt er hier niet echt te zijn maar is ook voldoende met een ijsje als toetje. De twee Canadezen komen gezellig bij ons zitten kletsen. Het weer is werkelijk prachtig, de zon schijnt en de wind lijkt ons al de hele dag vooruit de duwen! De rest van de caminolopers blijft hier slapen en de “die hards” gaan verder naar Logroño. Wij vandaag ook, nog 10 kilometer!!!! 

De wijn helpt de eerste kilometers prima en de wind duwt ons voort. Alles doet pijn maar dat lijkt ons nu even niet meer te deren, we hebben lol en vragen Jacob of de wind nog harder mag duwen. Dat doet hij..... helemaal naar Logroño! We hebben het gehaald de volle 29 kilometers! +3 omdat niemand onze rugtassen lijkt te hebben 😥, geen plaats in geen enkel hostel😢.....moe besluiten we bij een openbare albergue neer te ploffen op een stapelbed. Het is hier muf en vies, maar we zijn erg moe dus zelfs dat deert niet😄😃😄

Morgen maar 13 kilometer aangezien dit echt net te ver was. Mijn zusjes knie doet erg pijn.....

We proberen alvast wat te reserveren in het volgende dorpje waar ook alles vol lijkt. Het pakketje wat mijn mannetje gestuurd heeft met onze dagpacks en mijn hopelijk blarenoplossende teensokken 🤣😂🤣 ligt twee hostels terug op mij te wachten. Na een aantal Spanjaarden aan de telefoon te hebben gehad die geen engels konden dacht ik dat het gelukt was om het weer vooruit te sturen, alleen lijkt het hostel waar het pakketje ligt niet mee te willen werken. De uiterst vriendelijke receptioniste van deze albergue begrijpt het probleem, ze doet twee belletjes met een hoop Spaans gekakel en zegt me dat het goed komt. Wat een engel!!!!😇😇

Jacob is met ons....dag lieve mensen😍