Léon naar San Martin del Camino

Zondag 22 april, nog 311 kilometer te gaan! Vandaag gaan er weer 24.5 af. Vanochtend de wekker om 6.30, spulletjes ingepakt en daarna heerlijk ontbeten. Haha met moeite laat ik mijn superdeluxeoverheerlijke bedje achter snik snik.....😅. Regenpak mee want ze verwachten regen.

Léon uitlopen is toch nog wel een aantal kilometers, terwijl heb ik mijn mannetje aan de telefoon. Op zondagochtend is het normaal altijd een dolle boel boven op de slaapkamer met twee rondrennende kindjes. En vandaag ook, alleen klinkt er ineens een klap en hard gehuil. Mijn jongste dochter is met haar gezichtje tegen het nachtkastje aangevallen. Het bloeden stopt niet dus ze gaan naar de huisartsenpost. Het duurt even voordat ik ze weer aan de telefoon heb en ik voel me machteloos. Dit is weer zo een moment dat je denkt WTF doe ik hier ik wil daar zijn! Na een tijdje heb ik weer contact, de dokter heeft een hechting moeten zetten en kon geen verdoving geven. Blijkbaar is ze erg dapper geweest. Eindelijk zie ik haar koppie als we facetimen,  we moeten samen huilen.....dat schiet ook niet op 😪. Toch heel erg fijn om haar te zien en zo hebben we best een tijdje gekletst. De rest van de weg huil ik de rest eruit, tja dat heb je zo weleens 😉😉

Terwijl ik dacht een iets kortere route Léon uit te lopen ben ik uiteraard tijdens het kletsen verkeerd gegaan. Hier hebben ze dus wel degelijk een achterbuurt in zo een grote stad. Moet alleen ontzettend nodig plassen en niets is open. Uiteindelijk allerlei plaatsjes bekeken om het stiekem te doen, maar het is allemaal hoogbouw en ik durf gewoon niet 😅😅 Na een tijdje als de nood echt erg hoog is kom ik een barretje tegen wat open is. Daar binnengekomen zie ik echter dat er niet echt frisse figuren binnenzitten die waarschijnlijk vannacht door zijn gegaan. Ze kijken me raar aan, maar weet je als je echt moet dan moet je echt en dat moest ik!!!!!! Ik bestel een koffie bij de “lieve” barjuffrouw en ga met rugtas en al snel naar het toilet. De koffie laat ik staan en ik loop de deur weer uit, dubbel opgelucht 😉😉

Als ik verder loop lijk ik niet vooruit te komen, het thuis trekt en trekt. Terwijl ik Léon uitloop besluit ik in het volgende dorpje mijn rugtas op te halen en een vlucht naar huis te boeken. Ja, dat ga ik doen dacht ik. Mijn oudste dochter belt en we kletsen even, wat een dilemma. Ze zegt dat alles wel gezakt is en dat ze met zijn allen gaan ontbijten. Als ik ze later weer FaceTime zitten ze inderdaad gezellig met zijn allen te eten. De jongste dochter ook, ze bewondert haar pleister in het scherm van de telefoon welke nog steeds bloed iedere keer als ze het beweegt. Ze lijkt weer over haar verdriet heen te zijn en dat stelt me wel weer gerust.

Het pad loopt vandaag langs een erg drukke weg, gevaarlijk soms zelf. De dorpjes onderweg zijn rijtjeshuizen langs deze drukke straat. Erg lawaaierig en erg saai deze weg. Als ik een foto sta te maken van ooievaars op een klokkenluider zie ik Jan en To uit Nederland zitten! Wat leuk, ik loop naar ze toe en kletsen gezellig even. To is erg ziek geweest en Jan geeft haar liefdevol haar hoestdrankje. Ze lopen vandaag tot een dorpje eerder als ik. Bij elke stop die ik maak kom ik ze weer tegen. 

Mijn nieuwe schoenen zijn fijner dan mijn oude, maar goed uiteindelijk heb ik 26 kilometer gelopen en dat kan uiteraard niet zonder een blaar. Maar op zich dus een vooruitgang. Aangekomen bij de albergue wil ik even douchen maar helaas geen warm water, misschien vanavond dan. Eerst even met zijn allen gegeten en Jan en To zijn er ook ze hadden ook besloten iets verder te lopen. Dan hoeven ze morgen ook maar 25 kilometer naar Astorga! Morgen is een feestdag hier dus alles zal gesloten zijn in Astorga, jammer! De douche blijft koud dus ik doe het hoognodige en kruip mijn vochtige bedje in, het is erg koud in deze albergue helaas. Ik mis mijn dikke warme superdeluxeoverheerlijke bed van gisteren 😂🤣😂🤣😂🤣 heb nog een foto van hem genomen bij het moeilijke afscheid.

Dus vandaag nog niet naar huis.....was wel een “close call” hoor!!! Nog 284.5 kilometer! Dan zie ik jullie allemaal weer! Slaap lekker. 😘